بهینه سازی تسلیح در شیب های سنگی ناپایدار با استفاده از روش سطح تسلیح مورد نیاز

بحث بهینه سازی عناصر تسلیح کننده در پایدارسازی شیب های سنگی به علت تحمیل هزینه های کلان در این گونه عملیات و مشکلات ناشی از لغزش و ناپایداری این شیب ها به واسطه عدم تسلیح کافی، همواره یکی از موضوعات مورد توجه محققین در زمینه های ژئومکانیک و ژئوتکنیک بوده است. بدین منظور در این تحقیق به بررسی توزیع بهینه عناصر تسلیح کننده بر روی شیب های سنگی که احتمال ناپایداری دارند، پرداخته شده و روش جدید سطح تسلیح مورد نیاز یا drd (degree of reinforcement demand) به کار گرفته شده است. هدف این روش ارائه یک روند منطقی جهت توزیع بهینه عناصر تسلیح کننده ی مورد نیاز در شیب های سنگی ناپایدار و به خصوص نواحی بحرانی است.در این روش شیب سنگی با توجه به خواص هندسی منطقه بندی شده و برای هر منطقه با توجه به خواص هندسی و ژئومکانیکی لایه ها ضرایب تاثیر و سپس ماتریس ضرایب تاثیر بدست می آید. در ادامه با استفاده از روش اجزای محدود و مدل‏سازی عددی تغییرمکان هر یک از مناطق و بعد از آن ماتریس نسبت تغییرمکان مناطق تقسیم بندی شده بدست می آید. در انتها طی یک عملیات ماتریسی مقادیر drd هر منطقه بدست آمده و توزیع عناصر تسلیح کننده بر اساس این مقادیر صورت می گیرد. به منظور ارائه کاربردی، توزیع بهینه عناصر تسلیح کننده در شیب های سنگی سد سیاه بیشه مورد ارزیابی قرار گرفته است.